سخنم را با عشق به ملت آغاز می کنم.عصاره هر ملت در وكلاي مجلس،دولتمردان،مديران ارشد جامعه،روساي قوا و بويژه كساني كه توان برنامه ريزي و قدرت مديريتي يك رييس جمهور را دارند خلاصه مي شود.هر چه ملت ها از توان و ظرفيت بالاتري براي پرورش فردیت ها و ارتقاي سرمايه هاي انساني و ساخت انسان های بزرگ در جامعه برخوردار باشند مي توانند انتظار داشته باشند آرزوهايشان در آينده هاي دور و نزديك بیشتر برآورده شود.
سوال اين است آيا در كشور ما فرايندي ملي براي آماده سازي،معرفي و استفاده از بهترين هاي ملت وجود دارد؟من معتقدم آنچه فرايند ملي براي معرفي و ارتقاي سرمايه هاي انساني جامعه در سطوح راهبردي و مدیریتی ناميده مي شود متفاوت از ساير كشورها بايد باشد.در نظام هاي رايج سياسي عمدتاً وظيفه نمايندگي مردم در فرايند جابجايي قدرت و گردش نخبگان بعهده احزاب و گروه هاي سياسي است و در نظام هاي سياسي جهان سوم اشخاص،فرقه ها،قبايل و نهادهاي نظامي و امنيتي در جامعه تعيين كننده هستند.در ايران اين نقش به احزاب داده نشده است و به تعبير صحيح تر،نقش احزاب در ساختار ولايي و منحصر به فرد نظام مترقي ج.ا.ايران زيربنايي و فراگير نبوده و بيشتر روبنايي و انتخاباتي است.سوال من اين است پس نقش هاي ميانجي و پل ارتباطي بين حكومت كنندگان و حكومت شوندگان در ايران به عهده كيست؟مسلم است کدخدا منشی و روابط شفاهي با بزرگان نمي تواند معيار مناسبي براي انتصاب ها و انتخاب ها باشد و بدیهی است که همه شهروندان در شرایط برابر فرصت هاي برابري براي اين ارتباط هاي شخصي ندارند و معیارهای دیگری وجود دارد.همه پرسي عمومي در موضوع انتخاب ها بخش آخر فرايند مورد نظر من است و در اين جا مطرح نيست و مراحل پيش از آن که بیشتر مورد غفلت نیز واقع مي شود بسيار تعيين كننده است.رسانه ها در مقايسه با احزاب و گروه هاي سياسي براي معرفي افكار،ايده ها و برنامه هاي راهبردي مردمان انديشمند جامعه در شرايط موجود برد بيشتري دارند گرچه با موانع چندي  نیز مواجه اند.جامعه هفتاد و پنج ميليون نفري ايران ظرفيت بالفعل اش چند فرد واجد شرايط براي رياست جمهوري است و ظرفيت بالقوه اش چند نفر مي تواند باشد؟شك نكنيد تفاوت اين دو ظرفيت و عدد حاصله از بررسي هر کدام بسيار زياد خواهد بود.من عقيده راسخ دارم كه از ظرفيت بالفعل به خوبي استفاده نمي شود.رابطه تعداد كساني كه قدرت برنامه ريزي و توان مديريتي بالايي براي نمايندگي ملت در سطوح راهبردي و بويژه در سطح رياست جمهوري را مي توانند داشته باشند به طور مستقيم بستگي به پايبندي عمومي به فرهنگ آزادانديشي و پيروي از قواعد و لوازم موردنياز آن،اهتمام جدي نخبگان به راه های تقويت هويت و فرديت ايراني و روشنفكري ديني،دوري از رسوب قدرت و بي قاعدگي سياسي و رفتاري و ممنوعيت برخوردهاي امنيتي غيرضرور در جامعه دارد.اگر من رییس جمهور باشم.با توجه به اين كه در دهه اول انقلاب در دوره نوجواني فعال اجتماعي بوده و بعدها در دوره كارشناسي دانشگاه تهران با رتبه 500 پذيرفته شده و رزمنده و جانباز دفاع مقدس هستم و در دهه دوم،تحصيلات تكميلي در رشته روابط بين الملل را با رتبه ممتاز در دانشگاه شهيد بهشتي طي كرده و پيش از آن طرح يك كار حزبي را ارايه كرده ام به گونه اي كه اساسنامه پيشنهادي آن پس از سال ها ده ها برنامه ملی را هنوز به ما نشان مي دهد و در دهه سوم،مسئول روابط عمومی موسسه آموزش از راه دور وزارت آموزش و پرورش،مدير مسوول سه نشريه داراي پروانه از هيات نظارت بر مطبوعات،كارشناس برگزيده دولت و كارشناس نمونه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در سطح ملي در سال 1386 بوده ام و در دهه چهارم ايده سازمان نظام مهندسي فرهنگي ج.ا.ايران با هدف پياده سازي پاره اي از فرايندهاي مهندسي محصول در حوزه فرهنگ،ایده"نمایندگان ملت" با هدف استفاده از تمامی ظرفیت های انسانی ملت در عرصه های روابط خارجی،ايده "مدل دولت رانتي يا فرهنگ تمدن ساز ايراني"با هدف بازگشت  فرهنگ ايراني به اثربخشي هاي جهاني،ايده"ايران 1900"با هدف ترسيم شيب تدریجی منحني تحولات فرهنگي و اقتصادي و سياسي در ايران تا پانصد سال آينده،ايده "شهروند ايراني با تراز جهاني"با هدف توسعه جغرافياي ايران در فضا در یک فرایند چندصد ساله،ايده" ايران امروز ، ايران فردا" با هدف افزايش اميد به زندگي در ايران و داشتن ايرانياني با متوسط عمر بيش از 200سال و درآمد سرانه بيش از 200000دلار در افق ايران 1900 و ده ها اثر ديگر را ارایه کرده ام كه در سطح ملي و رسانه اي نيز بازتاب وسيعي يافته و با توجه به كاركرد غيرفراگير احزاب و خلا آن در ساختار نظام سياسي ج.ا.ايران و موانع ژورناليسم حرفه اي و قرائت های مختلف نخبگان درباره منافع ملی نه فقط در برنامه های توسعه ملی،توسعه سیاسی کشور را تعطیل نمی کنم بلکه نظام روشی تعریف شده،قانونمند و جامعي در ابعاد ملي با محوريت اخلاق و انسان طراحی مي كنم تا تمامي شهروندان اندیشمند و وفادار بدون دغدغه نياز به ارتباط با بزرگان بتوانند در عمل و نه در شعار فرصت هاي برابري در شرایط برابر براي رسيدن به موقعيت هاي نمايندگي ملت در سطوح راهبردي داخلی و خارجی اعم از وكالت مجلس شوراي اسلامي،مديريت ارشد در عرصه هاي داخل كشور و نمايندگي ملت در عرصه های روابط خارجي،رياست قوا و بويژه رياست جمهوري را داشته باشند و كاري مي كنم در دولت هاي يازدهم و دوازدهم در فرايند گردش نخبگان و توزيع قدرت سياسي بهترین های ملت به مردم براي انتخاب ها و به نظام سياسي براي انتصاب ها معرفي شوند.برنامه ريزي های ملي براي يك نسل صورت نمي گيرد مگر مي شود به شهروندان براساس آموزه هاي ديني و علمي توصيه كنيم در طول زندگي كه الان متوسط آن براي زنان و مردان ايراني 72 سال است برنامه ريزي هاي فردي دقيقي برای همه عمر داشته باشند اما ملت ما برنامه هايش در افق بيست ساله بماند.من آماده ام به اعتبار آنچه گفته شد و نقطه عطفي كه پس از كانديداتوري مردم تهران در انتخابات نهم به آن رسيده ام برنامه هاي ام را در زمان مقرر ارايه كنم البته بايد بگويم با بزرگان ارتباطي ندارم ولي اين را مي دانم ملت ايران كه زماني بر نيمي از جهان حكم فرمايي داشته اند و رهبرم بزرگ تر از هرآرماني برايم هستند و من مي خواهم اين اراده،تمدن و بزرگي را كه با تمدن اسلامي و با مكتب انسان ساز اسلام كامل شده و در انقلاب اسلامي به اوج شكوفايي خود رسيده براي فرزندان اين آب و خاك يادآوري و الگوسازي كنم.ملت ايران،ملت نجيب و صبوری است با اين كه در دفاع مقدس بیش از هزار ميليارد دلار خسارت ديده و برای بازسازی و توسعه کشور به پول آن غرامت نیاز داشته اما مطالبه آن را از طریق نهادهای حقوقی بین المللی به خاطر فلاكت مردم عراق پيگيري نکرده است.پس از انقلاب اسلامي ارایه كمك های خارجی و همبستگي با ساير ملل آزادي خواه و بويژه مسلمان كم و بيش از اهميت خاصي برخوردار بوده و براي پيشبرد اهداف سياست خارجي از آن بهره برداري شده و به شكل ها و شيوه هاي متفاوت پيگيري شده حال كه حذف يارانه ها و پرداخت بخشي از آن به طور مستقيم به ملت به افزايش درآمدها و قدرت مانور دولت انجاميده بديهي است بايد این توان و پول چه در داخل و چه در خارج از كشور براي ملت سرمايه گذاري شود و از سياست داخلي به نفع سياست خارجي كمتر هزينه شود.هدفمندسازي يارانه ها در عرصه هاي مختلف سياست خارجي يعني اين كه از اين پس روابط بين المللي كشورمان،بيشتر براساس مزيت هاي اقتصادي و تکنولژیک ملت ها و نه فقط مزيت هاي سياسي دولت ها بازنگری و بازمهندسی شود.بهترین نمایندگان ملت در سطوح راهبردي كشور به دیپلماسی قوی و اصل بازگشت سرمایه به کشور اعتقاد راسخ دارند و آن را به صورت حرفه ای پیگیری می کنند.و...سخنم را با عشق به ملت و امام خميني(ره) كه در اين روزهاي خردادي بيشتر به او فكر مي كنيم و بهترين بهترين هاي ملت ما بوده است تمام می کنم.

شايان ذكر است كه وي به عنوان كانديداي مردم تهران و چهره رسانه اي آشنا در سال هاي اخير و مدير مسئول سه نشريه در سال هاي گذشته در گفت و گوهاي خود با تعدادي از شهروندان در روزهاي تبليغات انتخابات نهمين دوره مجلس شوراي اسلامي،هدف خود را با پشتوانه سال ها تجربه حرفه اي در حوزه هاي رسانه و ارايه ده ها اثر و ايده و انتشار آنها در روزنامه ها و سايت هاي مرجع كشور در سال هاي اخير و صنعت و مسائل موجود در روابط كارفرمايي-كارگري،روابط بين الملل با گرايش استراتژي جمهوري اسلامي ايران،آموزش و پرورش و رويكرد آموزش هاي نوين در نظام آموزشي كشور و فرهنگ و ارشاد اسلامي با فعاليت چندساله در بخش هاي روابط عمومي و آموزشي اين وزارتخانه در سطوح كارشناسي و مديريتي و ستادي و پس از رسيدن به اين جامعيت فكري،كانديداتوري مردم تهران در انتخابات اخير مجلس شوراي اسلامي و درصورت اقبال مردم و عنايت ويژه شوراي محترم نگهبان قانون اساسي در تفسير رجل سياسي،انتخابات رياست جمهوري يازدهم بيان كرده است.ضمناً سخنان و افكارش در دو سه ماه  اخير تحت عناوين"وانتخاباتي كه گذشت؟"،"برنده و بازنده سوال از رييس جمهور كيست؟"،"فرهنگ سياسي ايرانيان و مسئله شناخت"،"فرهنگ برندسازي در ايران"،"انتخابات سال 88 شبيه 76 نبود!"،"مطبوعات،رسانه هاي مجازي و حوزه سياست در ايران"،"اول اصول گرايي،بعد اصلاحات؟"،"هر كه با ما نيست،برماست!"،"بيداري اسلامي و آينده ايراني"،"مدل شهردار-رييس جمهور هميشگي نيست!"،"چشم انداز يازدهم:ايران؛سرزمين ثبات"،" درك تحول مفهوم استراتژي پس از انقلاب اسلامي براي شناخت كانديداهاي رياست جمهوري يازدهم اهميت راهبردي دارد" ،"مرجعيت ديني الگوي ما سياستمداران ايراني"،"سوال از نامزدهاي احتمالي رياست جمهوري آينده:نگاه دولت يازدهم به مسئله الگوي ثابت توسعه در كشور چيست؟"،"مجلس در راس امور است نه قوا!"و"معماي دوراهي و حوزه سياست در ايران"علاوه بر ده ها ايده و اثر منتشر شده در سال هاي 80 در روزنامه ها،خبرگزاري ها و سايت هاي مرجع كشور قابل مطالعه است.